Gewend

Gewend.

“En…!? Zit je er alweer in?”

Of ik geland ben. En of ik al gewend ben!? Zomaar wat woorden waar vragen mee geconstrueerd worden. Vragen die bij mij nieuwe vragen oproepen. Want waar zit ik dan weer in? In de trein van het hectische en het gefragmenteerde leven in hier in Nederland? In de club van collega’s die koste wat het kost doorrazen? In de dagelijkse gewoontes van toen voor de reis?

Nou, geland ben ik. Met beide benen op Nederlandse bodem. Maar ‘erin’, gelukkig niet!

Alleen al het idee om terug te gaan naar dat ritme en de gewoontes van voor de reis voelt niet goed. Daarvoor is er tijdens de reis teveel gebeurd. Een veelheid aan bewust worden van ritmes en routines hebben daaraan bijgedragen. Bewust geworden ben ik van het leven dat mij past, niet past en dat maakt nu dat ik anders kies, grenzen stel en regie neem.

Ons huis voelt echt wel weer weer als ons huis, al mis ik soms wel het knusse samen-leven op acht vierkante meter. De dozen die op zolder staan heb ik uitgezocht. De meeste onze (oude) spullen, op het koffiezetapparaat na, nog steeds ingepakt. Het opzien tegen die veelheid aan spullen groeit. En blijkbaar niet nodig zelfs. We missen niets en het geeft mij rust.

“Ik dacht wel eens; zij blijven daar!”

Een opmerking die we vaker hebben gehoord. Begrijpelijk, want ons enthousiasme over Scandinavië schoven we niet onder stoelen of banken. Het is echter nooit onze pretentie geweest om te blijven. En natuurlijk we hebben best wel eens elkaar geattendeerd op een leuk huis of een schitterend landschap. Soms met ‘til salg’ prijkend aan de voorgevel.

Op een aantal plekken voelden we ons snel thuis. Welkom. En werden we zelfs ‘verliefd’. Toch hebben we geen moment getwijfeld om terug te gaan naar Nederland. De inspiratie die we tijdens onze reis hebben opgedaan willen we graag in onze eigen dagelijkse praktijk verder brengen. Vol nieuwsgierigheid en hernieuwde verwondering zijn we weer aan het werk binnen onze eigen Nederlandse context.

Ow, en niet onbelangrijk, de kinderen wilden graag terug. Naar hun eigen school en hun eigen vrienden en vriendinnen. Begrijpelijk!

Het met een ander en ‘hernieuwd’ been in het leven hier in Nederland te staan geeft mij de ruimte om ook nog met één been in de reis te staan. Vast te houden aan wat voor mij werkt. Het beschouwen waarom hier in Nederland de dingen worden gedaan die worden gedaan. Als een toeschouwer te kijken en te luisteren. Perspectief te nemen. En dit te spiegelen met wat ik eerder zag in Scandinavië. Om vervolgens dat wat niet goed voelt los te laten.

Het helpt mij om Education on Tour te verwerken, een plek te geven en alle opgedane inspiratie verder te brengen. Te beschrijven. En te voorleven.

Binnenkort zullen de eerste presentaties en workshops werkelijkheid worden. Uitgenodigd om ons enthousiasme te delen. Ook krijgen de eerste ervaringen woorden en is het schrijven en maken van een boek begonnen.