Nog een aantal weken en dan is ook dit schooljaar voorbij op Dalane skule in Ørsta Noorwegen. De zon schijnt hier op haar best. Voor de tijd van het jaar is het ongekend warm. Wanneer de ochtendmist, want ‘s nachts is het nog erg fris, tussen de bergen opgelost is vult de zon de dalen met een aangename warmte.
Komt dat even mooi uit!?
We staan samen te kijken naar de kinderen uit haar klas, jongens en meisjes rond een jaar of zes. Het eerste jaar voor hen dat ze echt naar school gaan!
Hun speelruimte is een afgebakend terrein waarvan een deel betegeld is. Verder vooral veel zand. Aarde. Met her en der een kale boom. Het zand is bedekt met sneeuw. Kuilen eerder volgelopen met water en nu voorzien van een dun laagje ijs. Niet dik genoeg zo blijkt. Inmiddels staat er een jongen tot aan zijn knieën in het water. Of beter, ik schat ter hoogte van zijn knieën, omdat ze niet te zien zijn.
Een gezin met lef op ontdekkingsreis naar de essentie van goed onderwijs
Tekst: Ronald Heidanus, Inge van de Goor, Feie Heidanus en Carla Desain
Onderwijsechtpaar Ronald Heidanus en Inge van de Goor vertrokken eind januari – met hun drie kinderen – op ontdekkingsreis door Scandinavië. Een half jaar lang van school naar school, op zoek naar inspiratie, op zoek naar de essentie van goed onderwijs. In drie opeenvolgende delen schrijven zij hun ontdekkingen en bevindingen.
De beslissing om op reis te gaan kwam niet uit de lucht vallen.
Ronald werkte in het (voortgezet) speciaal onderwijs. Inge was vakdocent beeldende vorming in het regulier voortgezet onderwijs. Beiden deden dat jarenlang met hart en ziel. Maar de laatste tijd begon het steeds vaker te knagen.
Het is ergens in april. Met het weer dat is omgeslagen van sneeuw naar volop zon rijden we Stockholm binnen. De plek die voor ons als stel een emotionele waarde heeft. De bestemming die ooit, jaren geleden een tussenstop was. Daar waar toen onze liefdesreis startte. De stad waarin wij onszelf, maar zeker ook onze kinderen, bijzonder prettig voelen. Thuis voelen door de sfeer aldaar. De openheid waarmee mensen elkaar tegemoet treden. En de ruime opzet die voor kinderen lijkt gecreëerd. Ruimte om te bewegen door de vele groenplekken, speeltuinen, maar ook leerzame musea en pretparken. Ja, allemaal bij elkaar daar op die bijzondere plek.
Maar we zijn niet in Stockholm om te genieten van de stad. Sterker, we rijden er zelfs dwars doorheen, op weg naar één van de rijkste suburbans van Stockholm, Täby. Op weg met vele vragen…
Gewend.
“En…!? Zit je er alweer in?”
Of ik geland ben. En of ik al gewend ben!? Zomaar wat woorden waar vragen mee geconstrueerd worden. Vragen die bij mij nieuwe vragen oproepen. Want waar zit ik dan weer in? In de trein van het hectische en het gefragmenteerde leven in hier in Nederland? In de club van collega’s die koste wat het kost doorrazen? In de dagelijkse gewoontes van toen voor de reis?
Nou, geland ben ik. Met beide benen op Nederlandse bodem. Maar ‘erin’, gelukkig niet!
Education on Tour (2): Welke plek krijgt onderwijs in een samenleving toebedeeld?
17 juni 2018 – een artikel voor Mensenkinderen door Geert Bors
Tijdens eerdere reizen, lopend door de straten van Stockholm en Kopenhagen, keken Ronald Heidanus en Inge van de Goor met een schuin oog naar leerkrachten en ouders met hun kinderen. Inge: ‘Het viel op hoe alles om de aanwezigheid van kinderen heen gebouwd is. Onderwijs wordt meer geleefd, als onderdeel van het samenleven.’ Daarom trok het stel, samen met hun drie kinderen, in een camper naar Scandinavië. En daar ontpopt een ijshockeycoach zich dan opeens tot een wijsgerig pedagoog.
Education on Tour: grenzen voorbij, in een camper van acht vierkante meter
16 juni 2018 – een artikel voor Mensenkinderen door Geert Bors
“Wat een reis! Zijn jullie nou superintelligent of knettergek?” Met die tongue-in-cheek openingszin verwelkomde een Zweedse leraar Ronald Heidanus en Inge van de Goor met hun drie kinderen in zijn klas. In januari vertrok het gezin naar Scandinavië. De naam van hun onderneming? Education on Tour. Hun missie? Op zoek naar ‘the essence of education’. Geert Bors onderhield regelmatig contact met de reisgenoten en had halverwege de tocht een skypegesprek. Dit is deel 1 van een tweeluik.
“Van een afstand zie ik haar poging een leerling enthousiast te maken voor een vegetarische schijf. Hij lijkt niet overtuigd, stemt toe en laat het vegetarisch alternatief op zijn bord schuiven.” (Kunskapsskolan Täby, april 2018)
Een van de vele voorbeelden hoe bewust er op de Scandinavische scholen die wij bezochten omgegaan wordt met voeding. Op de meeste grote scholen wordt er tussen de middag gezorgd voor een warme maaltijd. En daarbij ook altijd minstens één vegetarisch alternatief. Soms zelfs glutenvrij, lactosevrij of halal. Ook daar is een potje voor ‘bereid’.
Ronald en Inge reizen met hun kinderen in een camper door Scandinavië om goed onderwijs te vinden
TøNDER – Een half jaar reizen in een camper om op zoek te gaan naar de essentie van onderwijs en opvoeding. Ronald Heidanus en Inge van de Goor uit Tilburg zijn begin deze maand samen met hun drie kinderen begonnen aan een reis door Scandinavië.
Geschreven door Merel de Leuw
Tijdens de reis bezoeken ze scholen in Denemarken, Zweden en Noorwegen. Finland slaan ze over, omdat ze al veel van de onderwijsmethoden in dat land weten. “We willen juist allemaal nieuwe manieren van onderwijs ontdekken”, vertelt Ronald.
“In Nederland wordt er vaak gezeurd op het onderwijs, maar er gebeurt niets. Niet dat wij meteen het hele onderwijs in Nederland willen veranderen. We doen het vooral voor onszelf en onze ontwikkeling als docent.” De hele reis houden ze bij via de blog Education on Tour.
Kinderen
Ook de drie kinderen van Ronald en Inge, Feie, Jonah en Leiah, zijn mee op reis. Zij krijgen les op de scholen die bezocht worden. Maandag was de eerste dag op de school Marieskolen in Tønder (Denemarken). Ronald merkt veel verschillen met het Nederlandse onderwijs. “Het valt me op dat kinderen op school gemotiveerd worden om te participeren en ze luisteren goed, ook als het over maatschappelijke onderwerpen gaat”, vertelt Ronald. “In Nederland was de boel allang afgebroken door de kinderen.”
Voor de kinderen is het wennen om steeds naar een nieuwe school te gaan, maar ze spreken Engels waardoor ze zich goed kunnen redden. Want de meeste kinderen in Denemarken spreken vloeiend Engels. “En anders vertalen we het voor ze, want wij zijn er ook bij tijdens de lessen.” En van heimwee is er geen sprake.
Terug naar Nederland
Rond oktober komt het gezin terug. De kinderen volgen in de tussentijd een Nederlands onderwijsprogramma, zodat ze geen achterstand oplopen. Wat ze na de reis gaan doen weten Ronald en Inge nog niet. “Inge heeft onbetaald verlof genomen en ik heb mijn ontslag ingediend. Wat ik bij terugkomst ga doen weet ik nog niet, maar dat zien we dan wel weer.”
Wie Feie kent weet dat het een pientere jongen is. En een jongen die eigenlijk altijd eerst nadenkt voordat hij doet. Nou ja, nadenken? Overdenken van zijn gedachten! Eerst alle mogelijke beren op zijn weg ontmoeten en met elkaar vergelijken. Zijn ‘veiligheid’ vinden in het vooraf afzwakken van zijn mogelijkheden. Want ‘wat als’?