Wie Feie kent weet dat het een pientere jongen is. En een jongen die eigenlijk altijd eerst nadenkt voordat hij doet. Nou ja, nadenken? Overdenken van zijn gedachten! Eerst alle mogelijke beren op zijn weg ontmoeten en met elkaar vergelijken. Zijn ‘veiligheid’ vinden in het vooraf afzwakken van zijn mogelijkheden. Want ‘wat als’?
“Ze maken hier gewoon toetsen op de gang!? Dat doen ze bij ons op school nooit.” (Jonah)
Vandaag de derde dag op de A.P. Møller Skolen. Via Facebook zag ik een dag eerder een bericht voorbij komen. Zo’n bericht met een link erbij. Klik je erop dan zou de link je naar zeven tips leiden. Zeven tips om dé toetsenweek te overleven.
Blijkbaar is er íets nodig om een week vol toetsen te overwinnen. Te overleven zelfs. En fijn dat er dan wordt meegedacht. Voor je gedacht. Bedacht. Zeven tips. De rest mag je zelf doen.
Vanochtend. Volledig licht was het nog niet. Maar een uitnodiging om het vak Science bij te wonen laten we natuurlijk niet links liggen. Samen met Feie de klas in!
De enthousiaste docent, Svend Duggen, leidt ons bezoek in. De lachende en nieuwsgierige gezichten draaien hun blik na ons gezien te hebben weer naar het bord. Het bord waar twee studenten een aantal antwoorden noteren. Het werk van een week eerder wordt besproken en geëvalueerd.
“There is always more then one student in front of the class so they’re not feeling watched or alone.”
De eerste school is een feit! De A.P. Møller Skolen in Schleswig, Duitsland. Een school met een verhaal, want de A.P. Møller Skolen is een Deense school in Duitsland. En hoe gaaf is het dan om juist hier onze reis te starten!? In het grensgebied van Duitsland en Denemarken.
Met gezonde spanning stappen we de school in. Niet wetende wat ons te wachten staat. De jongens gaven tijdens het opstaan zelfs aan geen zin te hebben. Begrijpelijk. Alles is anders. Nieuw. Andere routines. Geen vijf-minuten-wandeling naar De Elzen. Geen ontmoeting met klasgenoten vandaag. Nee, nu als ontdekkingsreizigers met ons mee. Het verkennen en ontdekken nieuwe werelden. Andere (school)culturen.
“Hey kijk mama, ze hebben krijtborden!?” – Leiah
De afgelopen dagen… Wat een rollercoaster. Zo’n eindsprint!
Op de valreep nog een interview voor het Brabants Dagblad. Een dag later de foto en vandaag het vertrek. Het huis leeg en een laatste check of we wel écht alle spullen bij ons hebben. En ja, ieder één koffer! En een bak met speelgoed.
Nog maar twee weken. Dan start onze reis! Spannend. Maar het vooruitzicht van de reis maakt ons natuurlijk ook enthousiast. De laatste punten op de spreekwoordelijke ‘i’. Alles lijkt op z’n plek te vallen. Althans. Leek. Tot de eerste school afhaakte.
“We have discussed your inquiry and we have reached the conclusion that we have so many tasks during spring to be attentive for the job. You are welcome to visit the school for one day, but we cannot offer more time.”
A pity! Bummer.
Begrijpelijk ook. Ergens.
Er gaan veel gedachten door mijn hoofd als ik dit lees.
Op uitnodiging van de gemeente Tilburg naar het Tilburgs Onderwijs Festival (TOF). We vinden het spannend. Niet zo zeer om te gaan, maar het gaat de eerste keer worden dat Education on Tour voor het eerst écht zichtbaar wordt. Vandaag de voorbereidingen. De visitekaartjes een dag eerder bezorgd en we nemen het onderwerp van het festival, gelijke kansen, en het programma door. TOF gaat het worden. Dat weten we nu al.
Tijdens de bijeenkomst vertellen verschillende sprekers over hoe er op stads- en landelijk niveau gewerkt wordt aan gelijke kansen. Wat ons nogmaals doordringt is dat de stad Tilburg (lees: professionals) ‘gezegend’ mag zijn met een wethouder van onder andere onderwijs, Marcelle Hendrickx.
Op het moment dat de wethouder de microfoon oppakt is duidelijk wat haar intenties zijn. Politieke invloed uitoefenen om een ‘nieuwe’ vorm van denken over de stad uit te smeren. Inhoudelijk: niet in hokjes denken of schotten tussen verschillende (commerciële) organisaties, maar
07 juli 2017.
We hadden net het gesprek achter de rug. Een to-do-lijst gemaakt in de plaatselijke kroeg. Via Twitter stuur ik hem nog snel even een DM, een privébericht. Of het uitkomt dat ik hem een dag later, vandaag, bel. Dat het onderwerp ‘leerplicht’ is voeg ik er aan toe.
Jaren geleden heb ik al eens contact met hem gehad over dit onderwerp. Toen uit interesse. Interesse om de wet te begrijpen. Een mogelijke intentie van de wet. Ik kende zijn verhaal dus al een beetje en wist dus dat hij eerder met de leerplicht te maken heeft gehad. Sterker, dat hij de wet heeft overtreden. Tot twee keer toe. Voor de rechter is moeten komen. Een gevangenisstraf kreeg.
06 juli 2017
Na ons bezoek aan stadskantoor 5 direct het idee om even de stad in te gaan!? Om even samen wat te drinken. Om te vieren dat we doorgaan! Doorgaan omdat we ons door dit gesprek eigenlijk heel sterk voelen. Sterk doordat we zien en in al onze vezels voelen dat we gaan staan. Staan omdat we een mooi plan in handen hebben. Dat we beweging creëren. Mensen wakker maken. Bruggen aan het bouwen zijn. En dat voedt onze drive om door te gaan Education on Tour te verwezenlijken.
En natuurlijk waren we ook even boos. Flabbergasted. Gefrustreerd.
06 juli 2017
Een nacht rust heeft mij goed gedaan. Was nodig ook! Een nieuwe dag om vanaf een bepaalde afstand te kijken naar wat zich gisteren onttrok. Een gesprek, oriënterend zoals in de brief stond, veranderde direct vanaf de start in een ‘slecht-nieuws-gesprek’. Althans zo viel zij ‘met de deur in huis’. ‘Je kan het maar vast benoemd hebben!?’ Uuh. Ja. Dat kan. Het kan ook anders…
Zij start, zover is duidelijk.
Een monoloog ontvouwt zich tegenover ons.
Onze insteek voor het gesprek is altijd helder geweest: een eerste verkenning om een mogelijke samenwerking met de leerplichtambtenaar aan te gaan. Dit willen we met alle betrokken partijen rondom de ontwikkeling van onze kinderen, met de reis als context.