Zijn reis | His journey

Zijn reis | His journey

Zijn reis | His journey

Of hij zin had in de reis, daarover was hij eigenlijk vrij duidelijk: “Een beetje!” Zijn uitspraak lijkt een wat ‘op de oppervlakte‘-reactie, maar dat is het alleszins. Hij weet wat hij wil. Op reis gaan, prima. Nieuwe plekken ontdekken, prima. Nieuwe kinderen ontmoeten, ook goed. Taal, daar komt hij wel uit. Toch is er iets dat het voor hem lastig maakt, maar over het waarom blijft het niet lang gissen:

“Dan kan ik niet meer ijshockeyen.”

Duidelijk. Nog voordat we op reis gingen gaf hij dus duidelijk aan dat hij het ijshockeyen enorm zou gaan missen. Het trainen en het spelen van wedstrijden met zijn team. In het voor hem zo vertrouwde Tilburg. Maar, met Scandinavië in het vooruitzicht zou dit -het niet meer ijshockeyen- wellicht helemaal niet een probleem hoeven te zijn. Sterker, juist een mogelijke uitkomst!? Denemarken, Zweden én Noorwegen zijn namelijk landen die al jaren op het hoogste internationale niveau meedraaien. Genoeg clubs zou je zeggen.

En zo het werd een reis in de reis.
Zijn reis, van club naar club.

Aarhus als startpunt. Zij bij de plaatselijke Ishockey Klubben waren bereid hem een aantal keer te ontvangen. Een stad dat geen team op het hoogste niveau -de Metal Ligaen– heeft. Ergens vreemd, zeker gezien het statuur van de stad. Dus is er het zeker verlangen opnieuw mee te doen op het hoogste niveau. En dat begint bij het investeren in de jeugd. Zo schijnt. Een fanatieke edoch prestatiegerichte on-ice-trainer uit de Baltische staten werd aangetrokken. Off-ice en tussen de spelers voelde Jonah zich goed. ‘Aardige kinderen,’ zoals hij dat zelf duidde. Op het ijs was dat wat minder. Het worstelen met de taal en het felle benaderen eiste zijn tol. Geëmotioneerd zocht hij de bank. Het was echter één van de vaders die zich op het ijs ontfermde over hem. Deze vader begreep zijn worsteling en vertelde later Jonah te herkennen in zijn eigen zoon in relatie tot ‘gevoelig voor spanning’.

Na Aarhus duurde het twee weken alvorens hij weer op het ijs stond. Maar het was het wachten waard. In Odense sloot hij een aantal keer aan, bij de Odense Bulldogs. En die Bulldogs kende hij! Van een jaar eerder. Van het toernooi dat hij en zijn Tilburg Trappers team speelden in Geleen. Daar leerde hij het Deense team kennen. Nu staat hij met hen en tussen hen op het ijs. Zeer open werd hij ontvangen, een hartelijk onthaal waarbij de Buldogs hun sticks op het ijs klapten voor hem na een introductie. En ook de pet die hij kreeg van de Bulldogs week de eerste tijd niet van zijn zijde en hoofd!

Aan het roer stond een sterke pedagoog, Jens Hellsten. De van oudsher Zweedse ijshockeyer bracht een gedisciplineerde en volgens Jonah moeilijke techniektraining, maar het werd gecombineerd met het doorzien van alle karakters. Het zien van de betrokkenheid van de jonge schaatshelden. De liefde en passie voor de sport spatte er vanaf. Het was tijdens die eerste training dat de Zweed het eerste deel van de training alleen op het ijs met een grote groep stond. Hij draaide er echter zijn hand niet voor om. Vanuit autoriteit en met speels gemak sprak hij de groep toe, deelde hen in twee groepen, deed een oefening voor en coachte beide groepen vanuit het midden.

Tijdens de korte drinkbreaks bleek hoe gedisciplineerd de groep was. Geen gekloot of gepluk tussendoor, maar rustig even bijkomen door wat te drinken, te overleggen met elkaar of om even te kletsen om weer het ijs op te gaan. Het was niet altijd zo geweest deelde de teambegeleider. Maar het investeren in de groep en duidelijke pedagogische routines werpt wel zijn vruchten af. De focus op ontwikkeling, techniek en het plezier in het spel. Het is de betrokkenheid en passie voor de sport dat wordt voorleefd.

Dan de laatste stop in Denemarken. Rødovre, een buurgemeente van het grote Kopenhagen, werd zijn volgende stop. Op nog geen tien minuten met de bus ligt de mooie ijshal met een eerste team dan nog in de playoffs van de Metal Ligaen. Tot het programma van de U11-jongeren behoort een off-ice-training van een half uur. De jongens en het enkele meisje rennen een paar keer de arena rond, daar waar ‘het eerste’ aan zijn training op het ijs start. Na het rennen volgen wat technische oefeningen in de aankomsthal van de arena. Van koprollen via snelheid en reactievermogen naar samenwerkingsopdrachten.

Op het ijs in de tweede hal naast de grote arena staat alles klaar om on-ice de training te starten. En ook hier een technisch parcours waar schaatstechniek, powerskating en snelheid samenkomen. Waar wordt aangemoedigd, bijgestuurd en verschillende ‘schouderkloppen’ volgen. En dat alles onder het toeziend oog van een aantal NHL-helden, waarvan hun foto en naam prijken aan de wand er naast. Helden die vanuit Rødovre de sprong naar Amerika en Canada gemaakt hebben.

En als de reis ons als gezin in Täby brengt heeft hij na een week rust twee teams die hem rond Stockholm wel willen verwelkomen. Een druk programma dus. Geen ramp, vindt hij! Bij het plaatselijke team traint hij één keer mee, in de hal die wat surrealistisch in de stralende zon aan het water ligt. Maar niet mooier voor hem om als een blauwhelm te schaatsen tussen de zwarten op het ijs van Viggan Hockey!

Stockholms voorstad Enerbyberg herbergt SDE HF, een gefuseerde vereniging van de wijken Stocksund, Danderyd en dus Enerbyberg. Vooral het vrouwenteam van SDE HF -met twee Nederlandse speelsters, Julie Zwarthoed én de Tilburgse Kayleigh Hamers- doet het goed en speelt op het hoogste niveau in Zweden. “Gaaf,” is zijn reactie op het leuke feit. En als hij zijn schaatsen op het ijs in Enebyberg zet is zijn lach onbetaalbaar. Als thuiskomen. Hij genoot van het harde werken, want wat een training was het!? Wat een hoog niveau! Waar in Odense het niveau van trainen al hoger lag dan gewend in Tilburg, was het hier echt aanpoten! En ondanks dat is zijn lach niet van zijn gezicht verdwenen.

Tijdens een gesprek na de training over het verschil in niveau worden schouders opgehaald. Want ook zijn pupillen hebben nog genoeg te leren. En hij beaamt, net als eerdere trainers, dat naast het hebben van hoge verwachtingen het uiteindelijk gaat om plezier. Het plezier van het spel en het plezier in het aangaan van uitdagingen:

If kids wanted to be challenged you’ll see a smile on their face, if they don’t like it you see parents push them!

Het ontvalt hem nietsvermoedend. Niet wetend van onze reis. Niet wetend wat onze hoofdvraag is. The essence of education. De woorden ontvallen hem en genieten van zijn woorden is wat rest. De man, Daniel Broberg, die op het ijs zijn apprentices uitdaagt en beter maakt. Maar ook een man met een scherp oog.

Met een grote lach op zijn gezicht stopt hij tijdens de tweede training even voor de boarding.

I love it when they’re making their own drill! It’s not my instruction ‘cause I can’t be more clear. … But maybe they will become the best players!? They see things I don’t see!

En vanuit dat ‘niet weten’ observeert en beschouwt Broberg om waar nodig bij te sturen. Hij geeft ruimte aan ‘making their own’, maar weet (!) tegelijkertijd wat hij wil zien. Want hij weet welke techniek, of noem het een basisvaardigheid, ze nodig hebben. Maar zijn apprentices mogen fouten maken. Ze worden niet afgerekend. Ze blijven uitgedaagd vanuit de mix van plezier in het spelletje en de hoge verwachtingen.

En tijdens deze mogelijk laatste training is het Broberg die geheel onbewust woorden geeft aan zijn ontwikkeling. Van het vertrouwde Tilburg waar hij nog niet klaar was met de uitdagingen tot al die plekken die hem een ‘sterker’ mens maken. Nu en straks. En wij mogen hem van dichtbij observeren. Beschouwen. En waar nodig bijsturen…

 

A big thanks to:
Søren Huvendick – jeugdbegeleider van IK Aarhus
Mads Porsmose Larsen – jeugdbegeleider van de Odense Bulldogs
Jens Hellsten – jeugdtrainer van de Odense Bulldogs en pedagoog 😉
Mark Olsen – jeugdbegeleider van de Rødovre Mighty Bulls
Theis Holritz – jeugdtrainer van de Rødovre Mighty Bulls
Francois Hamers – zijn dochter speelt bij SDE HF en legde het contact voor Jonah
Daniel Brobergjeugdtrainer van SDE HF en filosoof 😉
Joel Hedestig – jeugdbegeleider van Täby HC
Rikard Lampe – jeugdtrainer van Täby HC

About the Author

Leave a Reply

%d bloggers like this: