Het eerste deel van onze terugreis vermeden we de snelweg. Het werd ons afgeraden door onze gastheer van de camping in Højer. File als belangrijkste reden. Dus binnendoor werd het, op weg naar de pont over de rivier de Elbe. Tussen Glückstadt en Wischhafen kwam op het water deze kleine vriend afscheid van ons nemen. De meeuw als symbool voor vrijheid; vrij om te gaan en staan waar het wil. Dat zelfde gevoel is vanaf nu zo herkenbaar voor ons. Loskomen.
Het gedag zeggen van deze vriend ankerde voor ons het moment om terug te kijken op onze eerste bijzondere reis. Een dikke week waarin we onszelf opnieuw hebben moeten uitvinden. In praktische zin, van het geen auto bezitten tot het samen reizen van bijna 2.000 kilometer. En ook gevoelsmatig, van het leven in een huis tot het samen zijn en leven in een kleine ruimte. Het vinden van een eigen persoonlijke ruimte in ons tweede mini huis als thema.
Ik keek op naar ‘m en knipoogde.
Omdat ik wist dat deze week slechts het begin zou zijn.
Our host of the campsite in Højer advised us to get off the highway, traffic being the main reason. On the ferry crossing the river Elbe, between Glückstadt and Wischhafen, this little friend came to say goodbye. The gull as a symbol of freedom; free to go wherever it wants. As are we.
As it was saying goodbye, it gave us a moment to look back on our first special trip. Within a week we had reinvented ourselves.
Of not owning a car to drive nearly 2,000 kilometers. Of living in a house, to live together in a small space. Finding our own private space again in our new second tiny home.
So when I looked at my little friend, I gave him a wink.
Cause I knew, this week was just the beginning.
Leave a Reply