Een dag eerder afgesproken: voor het ontbijt een ochtendwandeling maken. Het bos in. Niet wetende wat we tegen zouden komen. We ontdekten een klein boshuis. In elkaar gestort. Verlaten. Het gaf mij ergens een “Blair witch” sensatie. Zelfs de kinderen waren stil. Zij hadden enkel zorg voor mij op het moment dat ik het huis betrad. Ik voelde hun angst groeien. Wat zouden we binnen aantreffen? Het huis leek in de haast achtergelaten te zijn…
During a walk in the woods, before having breakfast, we discovered a small house. It gave me a “Blair witch” thrill. Even the kids turned quiet. I could feel their anxiety grow, not knowing what we would come across. It looked as if it was left in hurry…
Leave a Reply