Nog een aantal weken en dan is ook dit schooljaar voorbij op Dalane skule in Ørsta Noorwegen. De zon schijnt hier op haar best. Voor de tijd van het jaar is het ongekend warm. Wanneer de ochtendmist, want ‘s nachts is het nog erg fris, tussen de bergen opgelost is vult de zon de dalen met een aangename warmte.
Komt dat even mooi uit!?
Nog maar twee weken. Dan start onze reis! Spannend. Maar het vooruitzicht van de reis maakt ons natuurlijk ook enthousiast. De laatste punten op de spreekwoordelijke ‘i’. Alles lijkt op z’n plek te vallen. Althans. Leek. Tot de eerste school afhaakte.
“We have discussed your inquiry and we have reached the conclusion that we have so many tasks during spring to be attentive for the job. You are welcome to visit the school for one day, but we cannot offer more time.”
A pity! Bummer.
Begrijpelijk ook. Ergens.
Er gaan veel gedachten door mijn hoofd als ik dit lees.
07 juli 2017.
We hadden net het gesprek achter de rug. Een to-do-lijst gemaakt in de plaatselijke kroeg. Via Twitter stuur ik hem nog snel even een DM, een privébericht. Of het uitkomt dat ik hem een dag later, vandaag, bel. Dat het onderwerp ‘leerplicht’ is voeg ik er aan toe.
Jaren geleden heb ik al eens contact met hem gehad over dit onderwerp. Toen uit interesse. Interesse om de wet te begrijpen. Een mogelijke intentie van de wet. Ik kende zijn verhaal dus al een beetje en wist dus dat hij eerder met de leerplicht te maken heeft gehad. Sterker, dat hij de wet heeft overtreden. Tot twee keer toe. Voor de rechter is moeten komen. Een gevangenisstraf kreeg.
06 juli 2017
Na ons bezoek aan stadskantoor 5 direct het idee om even de stad in te gaan!? Om even samen wat te drinken. Om te vieren dat we doorgaan! Doorgaan omdat we ons door dit gesprek eigenlijk heel sterk voelen. Sterk doordat we zien en in al onze vezels voelen dat we gaan staan. Staan omdat we een mooi plan in handen hebben. Dat we beweging creëren. Mensen wakker maken. Bruggen aan het bouwen zijn. En dat voedt onze drive om door te gaan Education on Tour te verwezenlijken.
En natuurlijk waren we ook even boos. Flabbergasted. Gefrustreerd.
06 juli 2017
Een nacht rust heeft mij goed gedaan. Was nodig ook! Een nieuwe dag om vanaf een bepaalde afstand te kijken naar wat zich gisteren onttrok. Een gesprek, oriënterend zoals in de brief stond, veranderde direct vanaf de start in een ‘slecht-nieuws-gesprek’. Althans zo viel zij ‘met de deur in huis’. ‘Je kan het maar vast benoemd hebben!?’ Uuh. Ja. Dat kan. Het kan ook anders…
Zij start, zover is duidelijk.
Een monoloog ontvouwt zich tegenover ons.
Onze insteek voor het gesprek is altijd helder geweest: een eerste verkenning om een mogelijke samenwerking met de leerplichtambtenaar aan te gaan. Dit willen we met alle betrokken partijen rondom de ontwikkeling van onze kinderen, met de reis als context.
De tweede stap.
Een eerste gesprek met de leerplichtambtenaar.
Nou ja, tweede stap? Een eerste moment om wat informatie in te winnen: over welke mogelijkheden wij hebben om op reis te gaan. Want dat we gaan is zeker. Onze intentie is om samen te werken met alle instanties binnen de wettelijke kaders. Om samen een ‘good practice’ vorm te geven.
In mijn beeldscherm verschijnt een melding, netjes een uur voordat ik heb gepland te bellen met Bart Verbeek, adviseur bij de leerplicht.