Liggend op een deken. De zon allang onder. Starend naar de sterren. Dromen. Genieten. Connecting the dots. Elke keer als ik naar de sterren keek die gedachte over het vastleggen ervan. Geen motivatie de ‘hoe’ uit te zoeken. Tot nu!
Vorige week was het International Dark Sky Week. Mijn liefde las een artikel in ‘de Geldelander’. Gekregen in Sakskøbing van onze Nederlandse buren. En wat wil het toeval; het artikel gaat over Møn, het eiland waar verblijven.
Afgelopen week bezig geweest de zolder op te ruimen.
Een klusje wat eigenlijk al jaren lag te wachten.. Maar nu, is de noodzaak daar. In praktische zin; het huis leefbaar maken voor eventuele andere mensen, en in mentale zin; ruimte maken in mijn hoofd voor al het nieuwe dat gaat komen.
Noem het nesteldrang, zoals zwangeren dat hebben, maar dan in omgekeerde zin (wij gaan niet nestelen, maar juist uitvliegen).
Een dag eerder afgesproken: voor het ontbijt een ochtendwandeling maken. Het bos in. Niet wetende wat we tegen zouden komen. We ontdekten een klein boshuis. In elkaar gestort. Verlaten. Het gaf mij ergens een “Blair witch” sensatie. Zelfs de kinderen waren stil. Zij hadden enkel zorg voor mij op het moment dat ik het huis betrad. Ik voelde hun angst groeien. Wat zouden we binnen aantreffen? Het huis leek in de haast achtergelaten te zijn…